تأثیر سابقه فعالیت بدنی بر شاخص های خطر متابولیک و توجه تداومی در مردان سالمند و میان سال

سابقه و هدف: امروزه در مورد تاثیر سابقه فعالیت بدنی بر خطر متابولیک و توجه تداومی در جریان افزایش سن، اطلاعات اندکی فراهم شده است که به دلیل ماهیت چند مولفه ای توجه تداومی و خطر متابولیک با پراکندگی نیز مواجه هستند. بنابراین این تحقیق با هدف تعیین تاثیر سابقه فعالیت بدنی در مردان بر چگونگی تغییرات هم زمان در عمل کرد کلی توجه تداومی و خطر متابولیک در دو مقطع سنی میان سال و سالمند انجام شد. هم چنین نقش سایر متغیرهای فردی بر دستکاری تاثیر سابقه فعالیت بدنی بر متغیرهای مذکور نیز بررسی شدند.  مواد و روش ها: 13 مرد میان سال فعال، 14 مرد میان سال غیرفعال، 15 مرد سالمند فعال و 13مرد سالمند غیرفعال، آزمون توجه تداومی (cpt) را تجربه کردند و پس از خون گیری (ناشتا)، دور کمر و فشارخون تعیین شدند. به منظور ارائه ملاک کمی واحد از عمل کرد کلی توجه تداومی و خطر متابولیک، امتیاز z کل توجه تداومی (zcpt) از جمع جبری نمرات z در سه مولفه از آزمون cpt (نسبت پاسخ های صحیح به کل محرک های ارائه شده، نسبت پاسخ های اشتباه به کل محرک های ارائه شده و متوسط زمان واکنش) و امتیاز z کل خطر متابولیک (zmets)، از مجموع نمرات z در پنج عامل خطر متابولیک (دور کمر، فشار خون، قند، تری گلیسرید و لیپوپروتئین پرچگال خون) محاسبه شدند یافته ها: در تمام آزمودنی ها، بین سن و تعداد شاخص های خطر متابولیک با مولفه های توجه تداومی هم بستگی معنی داری وجود داشت (05/0>p). سطح تحصیلات، مهم ترین عامل پیش بینی zcpt بود (05/0>p). هر سه مولفه توجه تداومی هم در بین دو گروه سنی و هم در بین دو نوع سبک زندگی، تفاوت معنی داری داشتند (05/0>p) zcpt فقط در بین دو نوع سبک زندگی و zmets فقط در بین دو گروه سنی تفاوت معنی داری داشت (05/0>p).   نتیجه گیری: سالمندی هم راه با سبک زندگی غیر فعال و افزایش خطر متابولیک، توجه تداومی را تضعیف می کند و به نظر می رسد که آمادگی بدنی و افزایش درگیری شناختی، در بهبود گوش به زنگ بودن و کاهش خطرات ناشی از حواس پرتی مفید است.